รีวิวหนังสือดีๆ เท่ารักเธอ ต้อนรับวันวาเลนไทน์ 2568

วันวาเลนไทน์ 2568 วันนี้นายมูฟวี่ ขอรีวิวหนังสือดีๆ เท่ารักเธอ เป็นอีกหนึ่งเล่มที่ นายมูฟวี่ อยากแบ่งปันจากมุมมองที่มีต่อหนังสือเล่มนี้ บอกเลยว่า อยากให้ตามรอยเล่มนี้มาก ๆ

 

 

วันวาเลนไทน์ 2568 รีวิวหนังสือดีๆ เท่ารักเธอ

 

 

 

“มันคงจะดีถ้าเราสองคนมีความรักเท่ากัน… 

และมันก็คงจะดีถ้าเรารักตัวเองเท่ากับรักใครอีกคน 

หรือรักใครอีกคนเท่ากับรักตัวเอง…” 

 

 

คำสารภาพของ ผู้เขียน อรุณี ศรีสุข เราพบกันครั้งแรก ด้วยหนังสือ เท่ารักเธอ นวนิยายรักที่หากหลายคนได้อ่านคงต้องตกหลุมรักทั้งที่มีน้ำตาแน่ ๆ และเป็นหนังสือที่อ่านแล้วน้ำตาไหล ต่อความรักที่เลือกไม่ได้ เวลาเราเลือกอะไรไม่ได้นี่ทรมานใจจัง แต่พอเราเลือกได้บางครั้งกลับหมดโอกาสที่จะอยู่ด้วยกัน ก็เศร้ากันไปอีก

ยิ่งความสูญเสียที่ไม่มีสัญญาณมาส่งเสียงดังกลับชกหัวใจจนหยุดเต้นกันไปเลยทีเดียว พอตื่นมาก็ไม่มีใครคนนั้นอีกแล้ว เหลือเพียงแค่ความทรงจำเท่านั้น เศร้าดีนะ สำหรับใครที่หัวใจขาดวิ่น เมื่อเจอ เพราะถ้า ใช่ ยังไงก็ ใช่ อยู่ดี 

 

 

เท่ารักเธอ คือหนังสืออะไร?

 

หนังสือ เท่ารักเธอ เป็นหนังสือรัก ที่ส่วนตัวชื่นชอบและรักมาก จำได้ว่า อ่านซ้ำแล้วซ้ำเล่า และน้ำตาก็อาบแก้มทุกครั้ง ด้วยสำนวนเรียบง่ายของนักเขียน ที่พาเข้าไปยังห้วงแห่งความรักที่มีหลากมิติ

“กูก็อยากรู้ว่าเขาจะทำไงถ้ามึงไปแล้ว”

“ให้มันเป็นไปมั้ง ถ้ามันใช่ มันจะอยู่กับเรา ถ้าไม่ใช่ ทำยังไงก็ไม่ใช่อยู่ดี เหมือนที่กูเคยบอกมึงไง

“If you love someone, Set her free. If she comes back, she’s yours. If she doesn’t, she never was.”

“กูท่องไม่เคยได้เลย ไอ้ประโยคนี้ ท่องยังยากเลย แล้วทำใจมันยังยากแค่ไหน…โอ๊ย…แม่ง ทำไมมันยากอย่างนี้วะ สาธุขออย่าให้กูเจอแบบนี้เลย”

บทสนทนาของเพื่อนรักที่ชวนจับใจ และกระตุกต่อมความรู้สึกของใครหลายต่อหลายคนที่หากได้อ่าน หนังสือ “เท่ารักเธอ”เรื่องรักสำหรับคนที่มีหัวใจขาดวิ่น โดยนักเขียนสาวที่ชื่อ อรุณี ศรีสุข เป็นหนึ่งบทสนทนาที่สะกิดความรู้สึกของผมเข้าอย่างจัง

บทสนทนาราบเรียบแต่แฝงด้วยความรู้สึกที่กำลังก้าวเข้าสู่หลุมดำแห่งความรัก และไอหลุมดำที่ว่าก่อเกิดจากความ “บังเอิญ” หรือ “จงใจ” ที่ทำให้ใครหลายคนติดห้วงในรัก “รักซ้ำซ้อนซ่อนในรัก”

เช่นเดียวกับ  “จูน” หญิงสาวสุดห้าวที่มีบาดแผลจากรัก รักใครคนหนึ่งที่ถูกพันธนาการใครอีกคนและพ่วงอีกหลายคน

“จูน” ตัวละครที่เสมือนบ่งบอกอารมณ์และความรู้สึกนึกคิดหลากหลาย “แป้ง” คือ เพื่อนรุ่นน้องที่เธอรัก ความเข้าใจ ความรักระหว่างเพื่อนมากล้นจนมองตาก็รู้ใจ ขึ้นชื่อว่า “เพื่อน” บางเรื่องไม่ต้องเอื้อนเอ่ยถ้อยคำ แต่รับรู้ได้ความรู้สึก หรืออาจจะเป็นความคุ้นชินที่เกิดจากความ “สนิทใจและเชื่อใจ”

หนังสือ เท่ารักเธอ “แป้ง” จึงเป็นตัวละครที่ทำเอาผมหลงรัก เธอเป็นหญิงสาวดูเรียบ ๆ แต่มีเสน่ห์จากความเรียบเฉย เธอน่ารักเวลาเธอพูดถึงเรื่องดนตรี เพลงบลูซ์ที่ใครหลายคนอาจไม่เคยได้ฟัง หรือซึมซับรสหวานหอมของเสียงเพลง และเธอไม่ได้มีเสน่ห์แค่กับผมนะ เธอทำให้ผู้ชายอย่าง “อิท” รุ่นพี่ที่ทำงานของจูน หลงรักง่ายดาย

แม้เขาทั้งสองจะมีช่วงเวลาดี ๆ เพียงแค่สามวัน ช่วงเวลาที่จูนตัดสินใจใช้วันลาพักร้อนขึ้นไปเชียงใหม่ โดยลาก “แป้ง” เพื่อนสาวสุดรักของเธอที่เตรียมตัวเดินทางไกลสานฝันของผู้เป็นพ่อ “อเมริกา” เมืองฝันของใครหลากหลายคนที่อยากใช้ชีวิตอิสระโดยไรกฎเกณฑ์

“ความรักก่อเกิดเพียงเสี้ยววินาที” หลังจาก “อิท” และ “แป้ง” พบกันที่สตูดิโอที่ทำงานของจูนและอิท ความบังเอิญที่เขาทั้งคู่อาจไม่รู้ตัวว่า “ระบบจักรวาลนำเขาสองคนมาโคจรพบกัน” และเกิดเป็นความประทับใจเล็กๆ ต่อชายคนหนึ่งก็เป็นได้

“อิท” ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นตัวอันตรายใน “ความเจ้าชู้” และฉายาอีกมายไปในทางที่ไม่ดีมากนัก แต่สิ่งที่ผมเห็น “อิท” ไม่ปล่อยให้ “เธอ” คนนั้นออกจากห้วงแห่งชีวิต “อิท” ชอบ “แป้ง” เท่าที่ผมอ่านนะ ^++^

และเขาดำเนินความสัมพันธ์โดยการพูดจา จากซึบซับกลายเป็นซึมลึก และความซึมลึกทำให้ “แป้ง” จากที่ไม่สนใจหรือคิดจะลงเอยกับการรักใครเป็นตัวเป็นตนสักคนหนึ่ง “แป้ง” เปลี่ยนไปเมื่อ “อิท” เข้ามาในชีวิตครึ่งหนึ่ง โดยทั้งคู่ยังอยู่ในสายตาทั้ง “จูน และปูน ญาติเพื่อนสนิทที่เติบโตกันมา”

“อิท” บรรเลงเพลงให้กำลังใจ “แป้ง” ในวันที่คุณตาผู้เป็นที่รักกำลังจะจากไป เขาสองคนเริ่มพันผูกจากสิ่งเล็ก ๆ และความสัมพันธ์งอกเงย ทั้งคู่เริ่มรู้สึกดีต่อกัน “อิท” เล่าในทุก ๆ เรื่องของชีวิตของเขา แม้กระทั่ง “แฟน” หรือพี่ฝ้าย หญิงสาวที่ “อิท” รักและเป็นผู้หญิงที่เข้าใจในความเป็นเขามากที่สุด

แต่สิ่งหนึ่งที่ทำให้ผมรู้ว่า “อิท” รัก “แป้ง” มาก พอ ๆ ที่เขารัก “ฝ้าย” เขาสามารถรักคนสองคนได้เท่ากัน อาจจะแปลกในสายตาคนอื่น หรืออาจจะแปลกในความรู้สึกของ “แป้ง” และ “ฝ้าย” แต่ผมเข้าใจ “อิท” นะ อาจเพราะกำลังตกอยู่ในความรู้สึกเช่นเดียวกันคือ “มีหญิงสาวที่รักสองคน”

แต่ “อิท” เลือกที่อยากจะใช้ชีวิตอยู่กับ “แป้ง”

ผมก็บอกไม่ได้ว่าเพราะอะไร ?

เพราะ “ความรัก” เป็นเรื่องที่พูดยาก และการตีความตามความเข้าใจของแต่ละคน แต่ละมุมมองย่อมแตกต่างกัน ผมเชื่อว่า “อิท” อยากอยู่กับ “แป้ง”

“แป้ง” คือ รักที่ใช่ รักที่ลึกลงไปในตัวตน สะท้อนกันไปมาจนคล้ายคล้ายกัน

ในขณะที่ “ฝ้าย” รักที่เข้าใจในความเป็น “อิท” รักที่เกื้อหนุน ชวนเข้าใจ

“อิท” โชคดีที่เจอคนดี คนที่รักเขาทั้งคู่

แต่ความรักไม่ได้สมหวังไปเสียทุกเรื่อง บางเรื่องเข้ามาในขณะที่อีกคนไม่ทันตั้งตัว “ความไม่เข้าใจ” “การตีความ” กลายเป็นจุดเล็ก ๆ ที่พลิกชีวิตของใครคนหนึ่งอย่างง่ายดาย พลิกเพื่อลุกมา “รักตัวเอง” อาจเป็นผลดีสำหรับใครคนนั้นที่จะลุกขึ้นเดิน พยุง “หัวใจ” ให้ใช้ชีวิตต่อไปได้

แต่กับอีกคน บางความนึกคิดที่ถาโถมใส่ “ความรู้สึก ความรัก” ซ้ำแล้วซ้ำเล่า “ความพยายาม” เพื่อให้ “ความชัดเจนในรัก” ชัดแจ้ง อาจถูกกลบด้วยการที่ใครคนหนึ่งตัดสินใจ “เลือก” เพื่อดูแลความรู้สึกของตัวเอง” มันอาจกลายเป็นการตัดขาดจนเหลือลมหายใจอันน้อยนิดของใครอีกคน

โศกนาฏกรรมความรักจึงเกิดขึ้น มันเศร้าจับใจ เศร้าจนร้องไห้เป็นบ้าเป็นหลัง “ความสูญเสีย” เข้ามาแทนที่ แต่เชื่อมั้ย… มีบางอย่างทำให้ฉุกคิดเมื่ออ่าน….

ทุกการสูญเสียคือ ความสวยงาม

ความไม่สมหวัง คือ ความสวยงามของความรัก

ความทรงจำดี ร้าย คือ ความสวยงามของชีวิต

ความไม่สมหวังในรัก คือ การเดินทางอย่างเข้าใจ

และโอบอุ้มให้ชีวิตได้เข้าใจใน “ชีวิต”

 

ทุกอย่างล้วนต้อง “เจอ” และจะอยู่ใน “หัวใจ” และ “ความนึกคิดเสมอ”

สิ่งที่จะเยียวยาความรู้สึกได้ คือ “เวลา” และมีสองสิ่งที่จะติดตัว เมื่อ “รักหล่นหาย” คือ “บทเรียน และความทรงจำ”

เป็นหนังสืออีกหนึ่งเล่มที่ผมหลงรัก หลังจากมิตรรักท่านหนึ่งฝากตามหา ดีใจด้วยนะครับที่เจอหนังสือดี และผมก็แอบอ่านจนทำ “น้ำตาคลอ” มันทำให้ “เข้าใจ” มากขึ้น ทำให้ “หัวใจ” ได้กรั่นกรอง

_______________________________

อ่าน รีวิวหนังสือดีๆ แล้ว อยากอ่าน ร้านหนังสือ Dearpunn มีขายนะ คลิกที่นี่จิ